Om kwart over 7 ging de wekker. De laatste dag van de North Sea Regatta stond voor de deur. 10 kopjes keken wat vermoeid uit hun ogen maar vooralsnog enthousiast voor de dag die nog voor de boeg stond.

De voorspellingen zeiden dat het 12-15 knopen zou gaan waaien en de stroming zou van zuid naar noord stromen en rond 2 uur kenteren. Het beloofde de rustigste dag tot nu toe te worden. Rutger stond achter het roer, Julia deed de tactiek, Thijs voer met de Moving Intelligence mee en Wes voer met onze nieuwe sponsor RECO mee. Met deze verandering in posities, gingen wij rond 9 uur het water op.

Tijdens het invaren hebben we gekeken of we met onze overlappende genua konden varen, om zo hogere snelheden en optimale hoogte te kunnen behalen. We kwamen erachter dat dit nog best zwaar was met het weer en hebben hem weer omgewisseld voor de jib 3 om te kijken of dat makkelijker voer zonder al teveel snelheid te verliezen. Inmiddels was er nog maar een kleine 10 minuten voor de startprocedure begon toen we er achter kwamen dat het toch gunstiger zou zijn als we de grotere genua erop zouden zetten, maar helaas zijn wij nog niet getraind genoeg om in zo’n korte tijd van jib te wisselen, dus hebben we de eerste wedstrijd met een jib 3 gevaren.

Ondanks dat het weer ons erg mee zat, fijne wind en niet al teveel golven, mocht het de eerste wedstrijd van vandaag niet erg baten. De vermoeidheid sloeg toe en we vonden het erg moeilijk om onze focus te behouden. Dit is ook uit het resultaat gebleken: we werden die race 17e. Na de finish van de eerste race hebben we snel de jib 3 naar beneden gehaald om vervolgens onze zeer indrukwekkende overlappende genua weer omhoog te hijsen. Omdat dit nog best wat tijd kost, waren we blij toen er bij de start van de 2e race een algemene terugroep gedaan werd zodat wij nog een aantal mueslirepen en boterhammen met kaas, ham en curry naar binnen konden werken.

De tweede race ging vele malen beter dan de eerste race. Natuurlijk kwam die ook door de grotere jib, maar we hadden ook allemaal door dat dit de laatste wedstrijd was van het evenement waar wij de afgelopen maanden zo hard voor getraind hadden en dat we die nog even moesten knallen. Het belangrijkste doel dat we vandaag, en eigenlijk het hele weekend, hadden gesteld was begrip voor elkaar. Zeker tijdens deze laatste wedstrijd was hier veel van te merken. We hadden afgesproken om goed naar de ‘koppies’ van elkaar te gaan kijken om zo te zien hoe iemand eraan toe was en of diegene nog in staat was om zijn eigen en/of andermans taken uit te voeren. Mocht dit niet het geval zijn dan werd er gevraagd of het nog ging en of we diegene even zijn rust moesten laten pakken. Als voorbeeld, de pitvrouw had wat last met het focussen op het roepen van vlagen. Dan werd die taak even overgenomen door een trimmer zodat de pitvrouw even 5 minuutjes rust in de reling kon nemen waarna zij weer gefocust door kon gaan. Deze laatste wedstrijd tijdens dit mooie evenement zijn wij als 10e geëindigd en ik ben van mening dat we daar zeer trots op mogen zijn.

Als kers op de taart hebben wij vanmiddag, aansluitend op de laatste wedstrijd, een fotoshoot gehad met Moving Intelligence. Samen met de Team Heiner Pups ’14, de grote Moving Intelligence Dehler 43 en 3 optimisten van Moving Intelligence zijn wij door Laurens Morel op de gevoelige plaat vastgelegd.

Al met al denk ik dat wij dit evenement zeiltechnisch en zeker ook als team erg gegroeid zijn en kunnen we erg tevreden zijn met de behaalde resultaten. Er valt nog veel te leren en ik kijk er naar uit om nog vele van deze weekenden mee te maken waarna ik niet meer kan lopen van de spierpijn, niet meer wakker kan blijven van vermoeidheid, maar vooral niet meer kan stoppen met het vertellen aan de mensen om mij heen wat voor fantastisch weekend ik gehad heb.
Door: Catja Roggema