TeamHeiner

Wedstrijdverslagen

100 mijls double handed (11-12 sept)

11 sep 2015

De herfst staat alweer voor de deur en zo is ook het zeilseizoen al in zijn nadagen. Guus Verhaagen en Dirk Bennen bundelden samen de krachten om de laatste wedstrijd van de Double Handed competitie te varen: de 100 Mijl wedstrijd. Hier volgt een interview met Dirk.

Wat voor een wedstrijd is het?
De 100 mijl double handed wedstrijd is speciaal opgericht voor het varen met zijn tweeën op een boot. Het is het laatste onderdeel van de competitie voor de Double handed klasse waaronder de 50 mijls en Rondje Noord-Holland ook onder vallen. Deze wedstrijd wordt ook wel de Bruine Bank race genoemd omdat er in vorige edities naar de Bruine Bank werd gevaren. Echter is er deze keer voor een vernieuwende route gekozen langs de kust en daarna richting de open zee en weer terug.

Wie was je teamgenoot?
Guus Verhaagen was mijn trouwe rechterhand op de boot. Guus heeft de 50 mijls dit jaar gevaren met Wietse. Wietse heeft met mij het Rondje Noord-Holland gevaren. Dus om nu de driehoek te sluiten kozen wij er voor om met de J109 de wilde wateren van de Noordzee te betwisten. Guus heeft deze zomer op veel grote boten gezeild in het buitenland. Vaak onder leiding van betaalde zeilers, dit keer was hij samen met mij baas op de boot en mocht hij de lijnen uitzetten.

Hoe was de voorbereiding?
Om eerlijk te zijn was die een beetje rommelig. Als je met zijn tweeën vaart heb je super veel taken aan boord. Dit houdt in dat je ook aan veel materiaal moet denken. Omdat er offshore op zee werd gevaren zijn er veel veiligheid eisen van kracht. Dit kost tijd en planning. Vaak gebeurt het ook dat er op het laatste moment wat geregeld moet worden. Deze keer ook, de marifoon laadde niet meer op, gelukkig had de wedstrijdleiding nog een reserve, waardoor we alsnog het water op konden. Dank daarvoor.

De wedstrijd zelf. Waar heb je van genoten?
De wedstrijd begon met een stralend zonnetje en een oosten windje met een kracht van 10 tot 15 knopen. Ideaal om zo op het vlakke water te mogen beginnen. Voorbij de boei bij Den Helder werd er Westwaarts gevaren met de gennaker erop. Onder het genot van een drankje, een ondergaand zonnetje, een muziekje in de kuip werd er van de golven af gesurft. We wisselde elkaar elk uur af met het sturen. Echter zat ik zo goed in het ritme dat ik de tijd vergat en ook niet weg wilde van het moment waarin ik leefde. Echter was die wisseling van de wacht wat zorgde voor structuur en regelmaat. Hierdoor bleven we gedurende de wedstrijd fit en scherp. Eenmaal in de nacht was het moeilijk om altijd in het ritme te blijven van het sturen. De drankjes en de muziek konden niet meer aanwezig zijn in het holst van de nacht. Ook je maat ligt ergens ver weg in de boot verstopt, dus wat doe je dan? Ja precies, een vrolijk liedje zingen.
Wat was er moeilijk of zwaar?
Daar waar de meeste teams een stuurautomaat hebben, kunnen wij ons stuur niet eens vast zetten. Geen seconde mocht het stuur losgelaten worden, wat betekent dat er voor de 16 uur die er gevaren werd altijd iemand moest sturen. Na drie uur varen met gennaker klapte de gennaker in, een wokkel in de gennaker als gevolg. Echter zaten de lijnen van de slurf er ook in. Guus heeft met man en macht geprobeerd het op te lossen op het voordek. Alleen was hij daar in zijn 1’tje in het donker aan vechten met het doek. En het doek won het van hem, de onderboei was alweer in zicht. De terug weg naar IJmuiden was een kruisrak van 35 mijl. De golven waren onregelmatig waardoor het één grote klotsbak was. Voor wie dacht dat de Noordzee rustig was, kwam dat bedrogen uit, in ieder geval voor mij wel. Heel veel platforms die uit het water rezen, gebieden met windmolens, gebieden met gevaar op explosieve en bevoorrading schepen die af en aan varen. Al met al geen gemakkelijke taak om daar tussen door te laveren. We waren geduldig (er moest ook geslapen worden) tot onze kansen kwamen, immers in een kruisrak vaar je niet achter elkaar. We hadden een paar goede windshifts wat resulteerde in het inhalen van boten.

Tevreden met het resultaat?
Als je terug kijkt op het Rondje van Noord-Holland waar we geen kracht meer hadden de laatste 4 uur om nog iets te ondernemen en uiteindelijk nog maar 3 bootjes achter ons konden houden, ben ik meer dan tevreden. Vanaf het begin zo rustig mogelijk aan gedaan, sparen met kracht en energie. Bij de finish waren we nog scherp en zeiden we: “het had echt nog wel een paar uurtjes langer mogen duren”. We zijn 13de geworden van de 21 boten. Daar zit dan ook progressie in. Het jaar voor de double handed is hiermee afgesloten, volgend jaar willen we alleen maar meer.
Door: Dirk Bennen

Actueel

Spotlight