Vrijdagochtend om half 11 was de start van de North Sea Race van Harwich naar Scheveningen. Een befaamde Royal Ocean Racing Club klassieker van 185 zeemijl. Op de heenweg hadden we de tweede prijs gekregen, dat motiveerde ons extra voor een eerste plek op de terugweg.

We kwamen met ongeveer 10 knopen wind goed uit de startblokken aan de linkerkant van de lijn. We pakten gelijk een voorsprong op onze concurrenten. Het eerste gedeelte van de wedstrijd bestond uit veel aan de wind of met een knik in de schoot. Na een paar uur zeilen werden de golfjes op het water steeds vlakker, leek het alsof er bijna geen wind meer was maar toch gaf de windmeter 10 knopen aan. Een bijzonder verschijnsel. Het was wel een voorbode van minder wind want uiteindelijk dreven we verder.

Na het ronden van een boei kon de A5 erop. Ons nieuwe zeil wat we gebruiken op halve windse koersen als we nog te hoog zeilen voor de spinnaker en te laag om efficiënt met de jib te zeilen. Dit zeil heeft weer laten zien wat het waard was. Waar we normaal wat verliezen op de vloot op deze koers konden we nu goed bijblijven. Als snel kwam de bekende Smith’s Knoll boei in het vizier. Vanaf deze boei zouden we beginnen aan een kruisrak van ongeveer 80 mijl richting Nederland. Een mooie kans om onze plek te verbeteren. Het kruisrak was een wedstrijd van stuivertje wisselen. We begonnen heel goed en wonnen enkele mijlen. Aan het einde maakten we helaas een duur foutje waardoor we de winst weer verloren. Hoogtepunt van het kruisrak de groep bruinvissen, die eruit zagen als dolfijnen, die een stukje met ons meegingen en soms zelf onze boot een duwtje gaven.

Op ongeveer 15 mijl voor de kust kregen onze telefoons weer bereik en konden we op de tracker kijken waar de andere boten lagen. Tot onze verbazing lagen alle snelle boten stil voor de kust zonder wind. Dat bood perspectief voor ons. We konden dus veel tijd inhalen. Ook wij kwamen terecht in de wind stilte maar hadden al veel ingelopen en konden profiteren van een gedraaide stroming om de finish te halen. Uiteindelijk finishten we een uurtje na de snelle schepen om half 10. Dat beloofde een mooi resultaat!

Op zondag bij de prijsuitreiking werd duidelijk dat we echt een goede wedstrijd hadden gezeild en de eerste prijs in de ORC-1 in ontvangst mochten nemen. Voor ons als team nog bijzonderder dat we ook net zoals vorig jaar de Hans Horrevoets Memorial Prijs van de dochters van Hans hebben gekregen. We kijken terug op twee geslaagde offshorewedstrijden en hebben zin in de kortebaan wedstrijden van komend weekend.
Door: Stijn de Geest