De tweede dag van de Van Uden Reco regatta in Stellendam begint met een zacht getik op ons kajuitdak. Weldra zwelt het geluid aan en als we uit het luik naar buiten kijken, zien we dat de eerste hagelbui van de dag zich aandient. We zitten nog even bij elkaar om de belangrijkste punten die we gisteren hebben geleerd “top of mind” te maken voor vandaag. Dankzij een goede dag gisteren, met wat tegenslagen, staan we nu derde in het overall klassement in de ORC 1. De val waar we de fok aan hijsen die gisteren brak is opnieuw gesplitst en met het oog op het weerbericht brengen we de zwaar weer fokken aan boord. Helemaal klaar voor vandaag om onze podiumpositie te verdedigen en een gooi te doen naar beter. De dag begint met een lange uitstel van de eerste startprocedure. De wind draait erg veel en varieert enorm in sterkte. Waar we het ene moment windkracht vijf voor de kiezen krijgen, dobberen we het volgende moment weer met nét iets meer dan windkracht 1 rond het startschip. Uiteindelijk wordt de wind wat stabieler en blaast ongeveer met 20 knopen. Het wedstrijdcomité krijgt het voor elkaar om er een baan in te leggen van ongeveer 1 mijl lang, de startprocedure begint snel en 11 boten beginnen te dringen op de startlijn. Wij willen rechts van het veld starten en vechten een robbertje uit met de 8 voet grotere Coin Coin die dat ook van plan was. We kunnen ze uiteindelijk van ons afhouden en komen goed uit de blokken. Coin Coin is boven ons gestart en omdat zij een snellere boot hebben komen ze snel boven ons langs. We besluiten vrije wind te zoeken en gaan overstag naar de rechterkant van het veld. Dit blijkt een goede beslissing, want op de spiegel van de grote boten komen we aan bij de bovenboei. Het hele evenement hebben we al goede spinnakerhandeling en ook dit keer hebben we de spinnaker snel staan. We vliegen naar de beneden boei en lopen weer wat in op de grotere boten voor ons. Mooi om te zien dat alle uren training van deze winter zoveel oplevert als we met 12 knopen bootsnelheid naar de benedenboei stuiven. Bij de benedenboei halen we de spinnaker op het laatste moment weg, wat ons een voordeel oplevert ten opzichte van de boten om ons heen. We weten onze plek goed te verdedigen gedurende de rest van de wedstrijd en finishen midden tussen de grote boten. Op handicap kan dit best eens een goede wedstrijd zijn voor ons. Een snelle materiaalcheck, snel nabespreken van de eerste wedstrijd, een boterham en daar klinkt het comité alweer over de marifoon. Ze willen graag tempo maken met de volgende start om, ondanks de lange uitstel van vanmorgen, toch drie wedstrijden te kunnen varen. Alle boten haasten zich naar het startgebied terwijl de wind ondertussen toeneemt naar ongeveer 23 knopen. We besluiten om onze fok 3 aan dek te houden en peilen de startlijn om het beste plekje te vinden. Dit keer gaan we voor een plek bij het startschip om minder last te hebben van de grote boten. Het is dringen geblazen want meer boten hebben bedacht dat dit een mooi plekje is om te starten. We liggen mooi op de “layline” naar de startboot en kunnen een boot die boven ons wil indringen uitsluiten. We gaan vol gas over de lijn op het startsein en varen ons vrij naar de rechterkant van het veld. Een tactische meesterzet van onze tacticus zo blijkt, want bij de bovenboei zitten we in de mix van de snelste boten. Ondertussen blijft de wind maar toe nemen en komt er zeker 25 knopen over de dijk. We hebben dit keer geen perfecte spinnakerset, maar als het doek vol slaat stuiven we er van door. Om ons heen is het een slagveld. We zien boten uit het roer lopen, boten ontmasten, spinnakers scheuren en zelf houden we maar ternauwernood de punt uit het water. Op gegeven moment hebben we boven de 30 knopen wind en als we nog meer aan zien komen besluiten we de spinnaker er bij de benedenboei wat eerder af te halen. Dankzij onze goede boot handeling zijn we opgeschoven en ronden we net na Skarp de benedenboei. De wind is aan en met 32 knopen wind op de teller besluiten we aan de wind een rif te zetten in het grootzeil. De handelingen gaan goed, maar als we weer spanning op het voorlijk draaien breekt de reeflijn. De wind neemt nog verder toe en het grootzeil klappert ondertussen erg hard. Op gegeven moment horen we een enorme knal en als we omhoog kijken zien we dat er een scheur van zeker drie meter over het achterlijk is ontstaan. Drie woorden zijn genoeg om als team het grootzeil naar beneden te halen. We maken het los van de giek en leggen het in de kajuit want we willen het niet nog verder beschadigen met het oog op de belangrijke wedstrijden in de nabije toekomst. Na wat gedachten wisselingen over hoe nu verder, besluiten we de wedstrijd uit te zeilen op de fok. We zien veel boten naar binnen gaan met schade en als we de wedstrijd uit kunnen zeilen kunnen we nog hoog eindigen. Aan de wind lopen we op de fok zelfs bijna even hard als met het grootzeil er bij! We ronden de bovenboei nog twee keer en zetten zelfs nog onze zwaar weer spinnaker. We finishen uiteindelijk een kwartier achter de eerste boot, maar hebben wel punten op het bord. We trekken ons hierna terug, maar horen later dat de laatste wedstrijd van de dag is afgeblazen door de windkracht. Als we de zeilen bij de zeilmaker hebben mee gegeven, de boot hebben opgeruimd en schoongemaakt en zelf weer wat zijn opgefrist, gaan we naar de prijsuitreiking. We krijgen veel complimenten hoe we met onze tegenslagen zijn omgegaan, maar balen uiteraard zelf wel enorm van de schades. De prijsuitreiking begint en door onze stabiele resultaten zijn we als derde geëindigd in de ORC 1. Mooi om bij de eerste wedstrijd van het jaar een prijs te winnen, dat geeft ons als team nog meer het vertrouwen dat we op de goede weg zijn. Hoewel we niet slecht hebben gevaren, weten we van elkaar dat we als team tot nog meer in staat zijn en dat we nog harder kunnen. Aan ons om dat te bewijzen tijdens de North Sea Regatta die over enkele weken begint. Door: Lennard Bal